به گزارش امید اقتصاد آنلاین، متن نامه بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
محضر مبارک حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران
سلام علیکم
این نامه نه درخواست بلکه درد و دلی است از سوی برخی از فرزندان شما که سال هایی نه چندان دور در باشگاه خبرنگاران جوان فعالیت داشته و امروز هر کدام در گوشه ای از این سرزمین پاک مشغول به خدمت رسانی به مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران هستند؛ روزگاری در رسانه ملی قرار بر این شد که به منظور تربیت و جذب نیرو برای بخش های خبری سازمان صدا و سیما، باشگاه خبرنگاران جوان ذيل معاونت سیاسی صدا و سیما تشکیل شود.
مهمترین مزیت این امر، حضور تعداد زیادی جوان و حتی نوجوان علاقمند به کار رسانه ای بود که طی این سال ها بدون هیچگونه توصیه و سفارشی از دل جامعه جذب باشگاه شده و سپس پس از کسب تجربه لازم در فضای رسانه ای کشور مشغول به فعالیت شدند. ثمرات این اتفاق مبارک را در رسانهملی نیز شاهد بوده ایم و امروزه اکثر خبرنگاران و گزارشگران مطرح و حرفه ای بخش های خبری از نیروهای پرورش یافته باشگاه خبرنگاران هستند؛ در کنار آن برخی از برنامه سازان و نیروهای روابط عمومی سازمان ها و ارگان های مختلف دولتی و خصوصی نیز از اعضای فعال سال های نه چندان دور باشگاه خبرنگاران جوان هستند.
جنابعالی بارها در سخنان و توصیه های حکیمانه خود به لزوم آینده نگری و تربیت نیروی انسانی به ویژه در حوزه جهاد تبیین و جنگ نرم تاکید داشته اید اما در دو سال اخیر و همزمان با مدیریت جدید در رسانه ملی گویی این تاکیدات نادیده گرفته شده است. در کنار تصمیمات خلق الساعه در رسانه ملی، چند ماهی است که شاهد تعطیلی ساختمان باشگاه خبرنگاران جوان و محدود شدن فعالیت این خبرگزاری در نازل ترین شکل ممکن در سال های اخیر و تنها در سطح یک سایت خبری کوچک و نه چندان تاثیر گذار آن هم محدود به چند میز و صندلی در خبرگزاری صدا و سیما نیز هستیم.
گویی مدیران ارشد رسانه ملی هیچ آینده ای را برای سازمان متصور نیستند که به راحتی دست به تعطیلی یکی از مهمترین مراکز تربیت نیروی انسانی تخصصی رسانه ملی دست زده اند. شاید حضرات روسا نمیدانند که خبرنگاری هم یک سن خاص دارد و نیروی جوانی تاثیر بسزایی در افزایش کیفیت خبرنگاری و اطلاع رسانی خواهد داشت.
حدود بیست و پنج سال (1378) پیش باشگاه خبرنگاران به برگزاری دوره های آموزشی و جذب جوانان مستعد در حوزه های مختلف رسانه ای خبرنگاری، تصویربرداری، تدوین و … توانست به مرکزی برای تربیت نسل تازه و متعهدی از جوانان علاقمند تبدیل شود. حال با چه منطق و اصول علمی این مرکز خوشنام رسانه ای در کشور باید با بی تدبیری برخی مدیران از بین برود؟
اگر بحث مدیران، تحول و ایرادات ساختاری باشگاه مبنی بر وجود مشکلاتی نظیر نبود قرارداد، بیمه کارکنان و نحوه ورود بدون گزینش حرفه ای به باشگاه خبرنگاران است، باید به اطلاع حضرتعالی برسانیم همکنون رسانه ملی مملو از نیروی های بلاتکلیف از حیث قرارداد کاری است.
حضرت آقا، نویسندگان و موافقان این نامه، هیچ دغدغه شخصی ندارد، چرا که همانطور تاکید شد هر یک در ارگانی مشغول فعالیت و خدمت هستیم؛ اما این دغدغه را داریم زین پس، جوانان علاقمند به حضور در رسانه ملی، آن هم در بخش مهم و تاثیر گذار خبر، با تعطیلی ساختمان باشگاه خبرنگاران به کجا باید بروند؟ از کجا شروع کنند؟ اصلا چه مدیری و با چه شناختی حاضر است زیر برگه تردد روزانه این جوان های علاقمند به سازمان صدا و سیما را امضا بیندازند؟ مگر اینکه از قبل آشناییت و رفاقتی در کار باشد که همین صمیمیت و آشناییت، بسان تبر تیز و بی رحمی خواهد شد که به ریشه تنومند رسانه ملی لطمات جبران ناپذیری وارد می کند و اثرات آن در سال های پیش رو، بیشتر عیان تر خواهد شد.
انتهای پیام/
https://omideghtesadonline.ir/?p=18979
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
اکنون شمار محدودی از نیروهای باشگاه که در حال فعالیت همان چند میز و صندلی هستن از این طریق اندک حقوقی آن هم با تاخیر و منت دریافت می کنند و اعلام تعطیلی ان باعث می شود حوزه ها دیگر ارتباط با این افراد را تعطیل کنند و موجب از نان افتادن همین شمار اندک هم شویم
دقیقا شماری از افراد وارد باشگاه شدند آن هم یک ماه قبل از تعطیلی این ساختمان در مهر ماه سال گذشته و با رانت و پارتی وارد خبرگزاری شده وحقوق های 18 میلیونی به بالا می گیرند و اندک افراد معدودی مانده حداکثر 9 میلیون حقوق میگیرند و 200 ساعت در ماه کار می کنند
نظرات را هم منتشر کنید تا ببینید که اعضای باشگاه چه میکشند
آنها که رفته اند و جای دیگر مشغول به کار هستن در دوره اوج باشگاه رفته اند نه الان که نام و نشانی نمانده است
سالهای جوانی ما سپری شده و اکنون در رسانه ملی برای ما جایی نیست برای دختران و پسرانی جا هست که آرزویشان چریان ساز شدن همچون مسیح علینژاد است
ای کاش که رهبر برای ساماندهی ما جوانانی که مانده ایم در این چند صندلی که در نامه گفته شده دستور می دادنند و کاری می کردند.